ابزارهای عملیاتی و امنیتی بیشتر، چرا نقطه کور نظارت بر ترافیک شبکه هنوز وجود دارد؟

ظهور نسل بعدی کارگزاران بسته شبکه، پیشرفت های قابل توجهی در عملیات شبکه و ابزارهای امنیتی ایجاد کرده است.این فناوری‌های پیشرفته به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا چابک‌تر شوند و استراتژی‌های فناوری اطلاعات خود را با ابتکارات تجاری خود هماهنگ کنند.با این حال، با وجود این پیشرفت ها، هنوز یک نقطه کور نظارت بر ترافیک شبکه رایج وجود دارد که سازمان ها باید به آن رسیدگی کنند.

کارگزاران بسته شبکه (NPB)دستگاه ها یا راه حل های نرم افزاری هستند که به عنوان واسطه بین زیرساخت شبکه و ابزارهای نظارت عمل می کنند.آن‌ها با جمع‌آوری، فیلتر کردن و توزیع بسته‌های شبکه به ابزارهای مختلف نظارتی و امنیتی، امکان مشاهده ترافیک شبکه را فراهم می‌کنند.NPB ها به دلیل توانایی آنها در بهبود کارایی عملیاتی و ارتقای وضعیت امنیتی به اجزای حیاتی شبکه های مدرن تبدیل شده اند.

با گسترش ابتکارات تحول دیجیتال، سازمان ها به طور فزاینده ای بر زیرساخت شبکه پیچیده متشکل از دستگاه های متعدد و پروتکل های ناهمگن تکیه می کنند.این پیچیدگی، همراه با رشد تصاعدی در حجم ترافیک شبکه، کار را برای ابزارهای نظارت سنتی چالش برانگیز می کند.کارگزاران بسته شبکه راه حلی برای این چالش ها با بهینه سازی توزیع ترافیک شبکه، ساده کردن جریان داده ها و افزایش عملکرد ابزارهای نظارت ارائه می دهند.

نسل بعدی کارگزاران بسته شبکهقابلیت های NPB های سنتی را گسترش داده اند.این پیشرفت ها شامل مقیاس پذیری افزایش یافته، قابلیت های فیلترینگ بهبود یافته، پشتیبانی از انواع مختلف ترافیک شبکه و افزایش قابلیت برنامه ریزی است.توانایی مدیریت حجم زیادی از ترافیک و فیلتر کردن هوشمند اطلاعات مربوطه به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد تا دید جامعی را در شبکه‌های خود به دست آورند، تهدیدات بالقوه را شناسایی کنند و به حوادث امنیتی واکنش سریع نشان دهند.

علاوه بر این، NPB های نسل بعدی از طیف گسترده ای از عملیات شبکه و ابزارهای امنیتی پشتیبانی می کنند.این ابزارها شامل نظارت بر عملکرد شبکه (NPM)، سیستم تشخیص نفوذ (IDS)، پیشگیری از از دست دادن داده ها (DLP)، پزشکی قانونی شبکه و نظارت بر عملکرد برنامه (APM) و بسیاری دیگر می باشد.با ارائه تغذیه ترافیک شبکه لازم به این ابزارها، سازمان ها می توانند به طور موثر عملکرد شبکه را نظارت کنند، تهدیدات امنیتی را شناسایی و کاهش دهند و از انطباق با الزامات نظارتی اطمینان حاصل کنند.

با این حال، با وجود پیشرفت‌ها در کارگزاران بسته‌های شبکه و در دسترس بودن طیف متنوعی از ابزارهای نظارتی و امنیتی، هنوز نقاط کوری در نظارت بر ترافیک شبکه وجود دارد.این نقاط کور به دلایل مختلفی ایجاد می شوند:

1. رمزگذاری:پذیرش گسترده پروتکل های رمزگذاری، مانند TLS و SSL، بررسی ترافیک شبکه را برای تهدیدات احتمالی چالش برانگیز کرده است.در حالی که NPB ها هنوز می توانند ترافیک رمزگذاری شده را جمع آوری و توزیع کنند، عدم مشاهده در محموله رمزگذاری شده، کارایی ابزارهای امنیتی را در تشخیص حملات پیچیده محدود می کند.

2. اینترنت اشیا و BYOD:افزایش تعداد دستگاه های اینترنت اشیا (IoT) و روند Bring Your Own Device (BYOD) به طور قابل توجهی سطح حمله سازمان ها را گسترش داده است.این دستگاه‌ها اغلب ابزارهای نظارتی سنتی را دور می‌زنند که منجر به نقاط کور در نظارت بر ترافیک شبکه می‌شود.NPB های نسل بعدی باید با پیچیدگی های رو به رشد معرفی شده توسط این دستگاه ها سازگار شوند تا دید جامعی را در ترافیک شبکه حفظ کنند.

3. ابر و محیط های مجازی:با پذیرش گسترده محاسبات ابری و محیط های مجازی، الگوهای ترافیک شبکه پویا تر شده و در مکان های مختلف پراکنده شده اند.ابزارهای نظارت سنتی برای ضبط و تجزیه و تحلیل ترافیک در این محیط ها تلاش می کنند و نقاط کوری را در نظارت بر ترافیک شبکه باقی می گذارند.NPB های نسل بعدی باید قابلیت های بومی ابری را برای نظارت موثر بر ترافیک شبکه در محیط های ابری و مجازی سازی شده ترکیب کنند.

4. تهدیدات پیشرفته:تهدیدات سایبری به طور مداوم در حال تکامل و پیچیده تر شدن هستند.همانطور که مهاجمان در فرار از شناسایی ماهرتر می شوند، سازمان ها به ابزارهای نظارتی و امنیتی پیشرفته برای شناسایی و کاهش موثر این تهدیدها نیاز دارند.NPB های سنتی و ابزارهای نظارتی قدیمی ممکن است قابلیت های لازم برای شناسایی این تهدیدات پیشرفته را نداشته باشند که منجر به ایجاد نقاط کور در نظارت بر ترافیک شبکه می شود.

برای رسیدگی به این نقاط کور، سازمان ها باید رویکردی جامع را برای نظارت بر شبکه اتخاذ کنند که NPB های پیشرفته را با سیستم های تشخیص تهدید و پاسخ مبتنی بر هوش مصنوعی ترکیب می کند.این سیستم ها از الگوریتم های یادگیری ماشین برای تحلیل رفتار ترافیک شبکه، تشخیص ناهنجاری ها و پاسخ خودکار به تهدیدات احتمالی استفاده می کنند.با ادغام این فناوری‌ها، سازمان‌ها می‌توانند بر نقاط کور نظارت بر ترافیک شبکه پل بزنند و وضعیت امنیتی کلی خود را ارتقا دهند.

در نتیجه، در حالی که ظهور نسل بعدی کارگزاران بسته شبکه و در دسترس بودن عملیات شبکه و ابزارهای امنیتی بیشتر، دید شبکه را تا حد زیادی بهبود بخشیده است، هنوز نقاط کوری وجود دارد که سازمان ها باید از آنها آگاه باشند.عواملی مانند رمزگذاری، اینترنت اشیا و BYOD، محیط های ابری و مجازی و تهدیدهای پیشرفته در ایجاد این نقاط کور نقش دارند.برای رسیدگی موثر به این چالش‌ها، سازمان‌ها باید روی NPB‌های پیشرفته سرمایه‌گذاری کنند، از سیستم‌های تشخیص تهدید مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده کنند و رویکردی جامع برای نظارت بر شبکه اتخاذ کنند.با انجام این کار، سازمان ها می توانند به طور قابل توجهی نقاط کور نظارت بر ترافیک شبکه خود را کاهش دهند و امنیت کلی و کارایی عملیاتی خود را افزایش دهند.