عملکرد بیشتر و ابزارهای امنیتی ، چرا هنوز نقطه کور نظارت بر ترافیک شبکه وجود دارد؟

ظهور کارگزاران بسته شبکه نسل بعدی پیشرفت های قابل توجهی در عملکرد شبکه و ابزارهای امنیتی داشته است. این فن آوری های پیشرفته به سازمان ها اجازه داده اند که چابک تر شوند و استراتژی های IT خود را با ابتکارات تجاری خود هماهنگ کنند. با این حال ، علیرغم این تحولات ، هنوز یک مرکز کور نظارت بر ترافیک شبکه رایج وجود دارد که سازمانها باید به آنها بپردازند.

کارگزاران بسته شبکه (NPBS)دستگاه ها یا راه حل های نرم افزاری هستند که به عنوان واسطه بین زیرساخت های شبکه و ابزارهای نظارت عمل می کنند. آنها با جمع آوری ، فیلتر کردن و توزیع بسته های شبکه به ابزارهای مختلف نظارت و امنیتی ، امکان مشاهده در ترافیک شبکه را فراهم می کنند. NPB ها به دلیل توانایی آنها در بهبود بهره وری عملیاتی و تقویت وضعیت امنیتی ، به مؤلفه های مهم شبکه های مدرن تبدیل شده اند.

با گسترش ابتکارات تحول دیجیتال ، سازمان ها به طور فزاینده ای به یک زیرساخت شبکه پیچیده متشکل از دستگاه های بیشمار و پروتکل های ناهمگن تکیه می کنند. این پیچیدگی ، همراه با رشد نمایی در حجم ترافیک شبکه ، باعث می شود که ابزارهای نظارت سنتی برای ادامه کار به چالش کشیده شود. کارگزاران بسته شبکه با بهینه سازی توزیع ترافیک شبکه ، ساده سازی جریان داده ها و تقویت عملکرد ابزارهای نظارت ، راه حلی برای این چالش ها ارائه می دهند.

کارگزاران شبکه نسل بعدیبر روی قابلیت های NPB های سنتی گسترش یافته است. این پیشرفت ها شامل افزایش مقیاس پذیری ، بهبود قابلیت فیلتر کردن ، پشتیبانی از انواع مختلف ترافیک شبکه و افزایش قابلیت برنامه نویسی است. توانایی رسیدگی به حجم زیادی از ترافیک و فیلتر کردن اطلاعات مربوط به هوشمندانه به سازمانها اجازه می دهد تا دید کاملی در شبکه های خود کسب کنند ، تهدیدات احتمالی را شناسایی کنند و به سرعت در برابر حوادث امنیتی پاسخ دهند.

علاوه بر این ، NPB های نسل بعدی از طیف گسترده ای از عملکرد شبکه و ابزارهای امنیتی پشتیبانی می کنند. این ابزارها شامل نظارت بر عملکرد شبکه (NPM) ، سیستم تشخیص نفوذ (IDS) ، پیشگیری از از دست دادن داده ها (DLP) ، پزشکی قانونی شبکه و نظارت بر عملکرد برنامه (APM) است. با ارائه فیدهای لازم برای ترافیک شبکه به این ابزارها ، سازمان ها می توانند به طور مؤثر عملکرد شبکه را رصد کنند ، تهدیدات امنیتی را تشخیص و کاهش دهند و از رعایت الزامات نظارتی اطمینان حاصل کنند.

با این حال ، با وجود پیشرفت در کارگزاران بسته شبکه و در دسترس بودن طیف متنوعی از ابزارهای نظارت و امنیتی ، هنوز هم در نظارت بر ترافیک شبکه نقاط کور وجود دارد. این نقاط کور به دلایل مختلف رخ می دهد:

1. رمزگذاری:اتخاذ گسترده پروتکل های رمزگذاری ، مانند TLS و SSL ، بازرسی از ترافیک شبکه برای تهدیدات احتمالی را به چالش کشیده است. در حالی که NPB ها هنوز هم می توانند ترافیک رمزگذاری شده را جمع آوری و توزیع کنند ، عدم مشاهده در بارگذاری رمزگذاری شده ، اثربخشی ابزارهای امنیتی در تشخیص حملات پیشرفته را محدود می کند.

2. IoT و BYOD:تعداد فزاینده ای از دستگاه های اینترنت چیزها (IoT) و روند دستگاه خود (BYOD) به طور قابل توجهی سطح حمله سازمانها را گسترش داده است. این دستگاه ها اغلب از ابزارهای نظارت سنتی دور می زنند و منجر به نقاط کور در نظارت بر ترافیک شبکه می شوند. NPB های نسل بعدی باید با پیچیدگی های رو به رشد معرفی شده توسط این دستگاه ها برای حفظ دید جامع در ترافیک شبکه سازگار شوند.

3. ابر و محیط های مجازی:با پذیرش گسترده محاسبات ابری و محیط های مجازی ، الگوهای ترافیک شبکه پویاتر شده و در مکانهای مختلف پراکنده شده اند. ابزارهای نظارت سنتی برای ضبط و تجزیه و تحلیل ترافیک در این محیط ها تلاش می کنند و نقاط کور را در نظارت بر ترافیک شبکه می گذارد. NPB های نسل بعدی باید قابلیت های بومی ابر را برای نظارت موثر ترافیک شبکه در محیط های ابر و مجازی داشته باشند.

4. تهدیدهای پیشرفته:تهدیدهای سایبری دائما در حال تحول و پیشرفته تر شدن است. هرچه مهاجمان در فرار از تشخیص ماهر تر می شوند ، سازمان ها برای شناسایی و کاهش این تهدیدها به ابزارهای نظارتی و امنیتی پیشرفته نیاز دارند. NPB های سنتی و ابزارهای نظارت بر میراث ممکن است توانایی های لازم برای تشخیص این تهدیدهای پیشرفته را نداشته باشند و منجر به نقاط کور در نظارت بر ترافیک شبکه شوند.

برای پرداختن به این نقاط کور ، سازمان ها باید در نظر بگیرند که یک رویکرد جامع برای نظارت بر شبکه که ترکیب NPB های پیشرفته با سیستم های تشخیص و پاسخگویی تهدید به AI را در نظر گرفته است ، در نظر بگیرند. این سیستم ها از الگوریتم های یادگیری ماشین استفاده می کنند تا رفتار ترافیک شبکه را تجزیه و تحلیل کنند ، ناهنجاری ها را تشخیص دهند و به طور خودکار به تهدیدهای احتمالی پاسخ دهند. با ادغام این فن آوری ها ، سازمان ها می توانند از نقاط کور نظارت بر ترافیک شبکه استفاده کرده و وضعیت امنیتی کلی آنها را تقویت کنند.

در پایان ، در حالی که ظهور کارگزاران بسته شبکه نسل بعدی و در دسترس بودن عملکرد شبکه و ابزارهای امنیتی بیشتر باعث بهبود دید شبکه شده است ، هنوز هم نقاط کور وجود دارد که سازمانها باید از آنها آگاه باشند. عواملی مانند رمزگذاری ، IoT و BYOD ، محیط های ابر و مجازی و تهدیدهای پیشرفته در این نقاط کور نقش دارند. برای رسیدگی به موثر این چالش ها ، سازمان ها باید در NPB های پیشرفته ، اهرم سیستم های تشخیص تهدید AI را سرمایه گذاری کنند و یک رویکرد جامع برای نظارت بر شبکه اتخاذ کنند. با این کار ، سازمان ها می توانند به میزان قابل توجهی نظارت بر ترافیک شبکه خود را کاهش داده و امنیت و کارآیی کلی آنها را افزایش دهند.